آرتروز مفصل لگن و ران

یکی از شایع ترین انواع آرتروز ، آرتروز مفصل لگن و ران است. این نوع آرتروز بر مفصل ران اثر می‌گذارد و شبیه اثر آرتروز بر زانو است.

عوامل آرتروز مفصل ران و لگن

• سن : افزایش سن یکی از مهم ترین و قوی‌ترین عوامل مؤثر بر آرتروز مفصل لگن و ران است و معمولا از دهه پنجم زندگی آغاز می گردد. با این‌حال در همه افرادی که در گرافی آرتروز مشاهده می شود دارای علایم مفصلی نیستند.
• جنسیت : به دلایل نامعلوم خانم ها دو تا سه برابر بیشتر از آقایان به آرتروز مفصل لگن و ران مبتلا می‌شوند.
• وزن : در افراد چاق احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران بیشتر است. کاهش وزن از خطرات و احتمال ابتلا به بیماری می‌کاهد.
• شغل : آرتروز زانو در افراد دارای مشاغلی که نیاز به زانو زدن‌های مداوم دارند و یا افرادی که زیاد می ایستند بیشتر اتفاق می‌افتد.
• ورزش : احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران برای افرادی که ورزش‌های خاص نظیر کشتی، بوکس، بیس‌بال، دوچرخه‌سواری، پاراشوتینگ، ژیمناستیک، رقص باله، فوتبال و فوتبال آمریکایی انجام می‌دهند، بیشتر است در مقابل در افرادی که می‌دوند افزایش احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران کمتر است.

علائم آرتروز مفصل لگن و ران

• درد : مهم ترین علامت است که با فعالیت تشدید می گردد ولی با پیشرفت بیماری فرد در زمان استراحت نیز درد خواهد داشت. درد معمولاً در ناحیه مفصل و اطراف آن احساس می‌شود ولی می تواند ماهیت انتشاری نیز داشته باشد.
• خشکی مفصل : خشکی صبحگاهی علائم رایج آرتروز است که حدود نیم ساعت بطول می انجامد.
• تورم : ممکن است تجمع مایع در مفصل اتفاق بیفتد.
• کریپیتاسیون : حرکت مفصل آسیب خورده موجب سایش و صدای ناشی از آن می شود که کریپیتاسیون نامیده می شود.

تشخیص آرتروز مفصل لگن و ران

معاینه فیزیکی و بررسی رفلکس عضلات و بررسی تعادل و راه رفتن بیمار حائز اهمیت زیادی است.

آزمایش‌های تصویربرداری

آزمایش های تصویربرداری اطلاعات کاملی از نظر بررسی مشکلات ساختمانی لگن و آرتروز در اختیار پزشک می گذارد که شامل :

• پرتونگاری ساده لگن : جهت بررسی ساختار لگن است.
• سی تی اسکن : چنانچه مشکلات فوق در گرافی ساده مطرح باشد جهت بررسی دقیق تر میتوان از سی تی اسکن استفاده کرد.
• ام.آر.آی : جهت بررسی بافت های نرم و همچنین بررسی خونرسانی سرفمور استفاده می گردد.

آرتروز مفصل لگن و ران

درمان آرتروز مفصل لگن و ران

نحوه ی درمان آرتروز ستون فقرات کمری بسته به میزان علائم بیمار متغیر است. روش های درمانی پله پله بوده و اگر بیمار با هر مرحله درمانی پاسخ مناسب نگیرد به تدریج روش های پیچیده تری استفاده می شوند. اساس درمان آرتروز مفصل لگن و ران روشهای غیرتهاجمی می باشد و مهمترین اصل تقویت بافت نرم اطراف مفصل و جلوگیری از پیشرفت تخریب مفصلی است و شامل موارد ذیل است:

• کاهش وزن : کم کردن وزن در بیمارانی که مفاصل فرسوده دارند، عملی دشوار است. با این حال، کم کردن مقدار کمی وزن هم می تواند عامل موثری بر کاهش درد باشد. با کاهش 5 کیلوگرم یا بیشتر از وزن، فشارکمتری به مفصل می آید و به طور قابل قبولی درد را کاهش دهد.
• استراحت : استراحت تنها باید نسبی باشد و شامل عدم انجام حرکات و فشارهای سنگین بر کمر و لگن بوده و نه بیش از آن
• عصا و واکر : وسایلی نظیر عصا و واکر به بیمار برای راه رفتن آسان‌تر و مطمئن‌تر کمک می‌کند.

داروهای موثر آرتروز مفصل لگن و ران

از داروها جهت برطرف کردن علائم در فاز حاد و نیز بازگشت قوام و آرامش عضلانی استفاده می گردد که شامل: شل کننده‌های عضلانی (محیطی و مرکزی) ، مسکن های ضدالتهابی است و در فاز غیرحاد آرتروز نیز میتوان از داروهای ترکیبی سویا و آووکادو جهت جلوگیری از پیشرفت و بهبود ضایعات آرتروزی استفاده نمود.

درمان های غیرتهاجمی

• فیزیوتراپی : هدف اولیه از درمان‌های فیزیکی یادگیری چگونگی کنترل علائم و افزایش حداکثری کارکرد ران ها و مفاصل ران ها است در فیزیوتراپی ترکیبی از روش‌های غیرفعال و تمرین‌ها جهت تقویت ساختار عضلانی و حرکت‌های اصلاحی به کار گرفته می‌شود. مدالیته‌های درمانی غیرفعال مانند یخ/ گرما، اولتراسوند و تحریک الکتریکی ، درد و گرفتگی عضلانی را در بیمار مبتلا به آرتروز کاهش می‌دهد. بیمار مبتلا به  آرتروز به کمک انجام تمرین‌های مخصوص روش افزایش انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی را فرامی‌گیرد و بر قدرت عضلات خود می‌افزاید. بیماران نباید از روی آوردن به این درمان نگران باشند، حتی بیماران دچار درد و مشکلات حرکتی نیز از انجام تمرین‌های ایزومتریک سود می‌برند.
• ماساژ و درمان دستی و منیپولیشن : اساس این تکنیک ها که توسط دست انجام می شود نیز تقویت ساختار عضلانی بافت های اطراف مهره ها می گردد.
• لیزر پرتوان : استفاده از لیزر پرتوان پالس موجب افزایش انرژی سلولی و ترمیم بافت های آسیب دیده و جلوگیری از پیشرفت آرتروز می گردد.

درمان های اینترونشنال و یا کمتر تهاجمی (مداخله ای)

اعمال اینترونشنال توسط فوق تخصص درد تحت راهنمایی اشعه ایکس (فلوئوروسکوپی) و یا سونوگرافی در اتاق عمل انجام می گردد.

تزریق های داخل مفصلی

تزریقات داخل مفصلی فاکتورهای رشد یا همان پرولوتراپی (رادیوفرکوئنسی ، اوزون درمانی ، تزریق پی آر پی ، ارتوکین ، سلولهای بنیادی و…) از اقدامات موثر اینترونشنال هستند که موجب توقف پیشرفت پروسه آرتروز و ترمیم بافت های آسیب دیده می شود.

پاسخ رایگان به سوالات شما

شما می توانید در ادامه همین صفحه سوال خود را مطرح کنید تا دکتر محمدرضا کاظمی در اولین فرصت به سوال شما پاسخ دهند.