آرتروز مفصل لگن و ران

یکی از شایع ترین انواع آرتروز ، آرتروز مفصل لگن و ران است. این نوع آرتروز بر مفصل ران اثر می‌گذارد و شبیه اثر آرتروز بر زانو است.

عوامل آرتروز مفصل ران و لگن

• سن : افزایش سن یکی از مهم ترین و قوی‌ترین عوامل مؤثر بر آرتروز مفصل لگن و ران است و معمولا از دهه پنجم زندگی آغاز می گردد. با این‌حال در همه افرادی که در گرافی آرتروز مشاهده می شود دارای علایم مفصلی نیستند.
• جنسیت : به دلایل نامعلوم خانم ها دو تا سه برابر بیشتر از آقایان به آرتروز مفصل لگن و ران مبتلا می‌شوند.
• وزن : در افراد چاق احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران بیشتر است. کاهش وزن از خطرات و احتمال ابتلا به بیماری می‌کاهد.
• شغل : آرتروز زانو در افراد دارای مشاغلی که نیاز به زانو زدن‌های مداوم دارند و یا افرادی که زیاد می ایستند بیشتر اتفاق می‌افتد.
• ورزش : احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران برای افرادی که ورزش‌های خاص نظیر کشتی، بوکس، بیس‌بال، دوچرخه‌سواری، پاراشوتینگ، ژیمناستیک، رقص باله، فوتبال و فوتبال آمریکایی انجام می‌دهند، بیشتر است در مقابل در افرادی که می‌دوند افزایش احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران کمتر است.

علائم آرتروز مفصل لگن و ران

• درد : مهم ترین علامت است که با فعالیت تشدید می گردد ولی با پیشرفت بیماری فرد در زمان استراحت نیز درد خواهد داشت. درد معمولاً در ناحیه مفصل و اطراف آن احساس می‌شود ولی می تواند ماهیت انتشاری نیز داشته باشد.
• خشکی مفصل : خشکی صبحگاهی علائم رایج آرتروز است که حدود نیم ساعت بطول می انجامد.
• تورم : ممکن است تجمع مایع در مفصل اتفاق بیفتد.
• کریپیتاسیون : حرکت مفصل آسیب خورده موجب سایش و صدای ناشی از آن می شود که کریپیتاسیون نامیده می شود.

تشخیص آرتروز مفصل لگن و ران

معاینه فیزیکی و بررسی رفلکس عضلات و بررسی تعادل و راه رفتن بیمار حائز اهمیت زیادی است.

آزمایش‌های تصویربرداری

آزمایش های تصویربرداری اطلاعات کاملی از نظر بررسی مشکلات ساختمانی لگن و آرتروز در اختیار پزشک می گذارد که شامل :

• پرتونگاری ساده لگن : جهت بررسی ساختار لگن است.
• سی تی اسکن : چنانچه مشکلات فوق در گرافی ساده مطرح باشد جهت بررسی دقیق تر میتوان از سی تی اسکن استفاده کرد.
• ام.آر.آی : جهت بررسی بافت های نرم و همچنین بررسی خونرسانی سرفمور استفاده می گردد.

آرتروز مفصل لگن و ران

درمان آرتروز مفصل لگن و ران

نحوه ی درمان آرتروز ستون فقرات کمری بسته به میزان علائم بیمار متغیر است. روش های درمانی پله پله بوده و اگر بیمار با هر مرحله درمانی پاسخ مناسب نگیرد به تدریج روش های پیچیده تری استفاده می شوند. اساس درمان آرتروز مفصل لگن و ران روشهای غیرتهاجمی می باشد و مهمترین اصل تقویت بافت نرم اطراف مفصل و جلوگیری از پیشرفت تخریب مفصلی است و شامل موارد ذیل است:

• کاهش وزن : کم کردن وزن در بیمارانی که مفاصل فرسوده دارند، عملی دشوار است. با این حال، کم کردن مقدار کمی وزن هم می تواند عامل موثری بر کاهش درد باشد. با کاهش 5 کیلوگرم یا بیشتر از وزن، فشارکمتری به مفصل می آید و به طور قابل قبولی درد را کاهش دهد.
• استراحت : استراحت تنها باید نسبی باشد و شامل عدم انجام حرکات و فشارهای سنگین بر کمر و لگن بوده و نه بیش از آن
• عصا و واکر : وسایلی نظیر عصا و واکر به بیمار برای راه رفتن آسان‌تر و مطمئن‌تر کمک می‌کند.

داروهای موثر آرتروز مفصل لگن و ران

از داروها جهت برطرف کردن علائم در فاز حاد و نیز بازگشت قوام و آرامش عضلانی استفاده می گردد که شامل: شل کننده‌های عضلانی (محیطی و مرکزی) ، مسکن های ضدالتهابی است و در فاز غیرحاد آرتروز نیز میتوان از داروهای ترکیبی سویا و آووکادو جهت جلوگیری از پیشرفت و بهبود ضایعات آرتروزی استفاده نمود.

درمان های غیرتهاجمی

• فیزیوتراپی : هدف اولیه از درمان‌های فیزیکی یادگیری چگونگی کنترل علائم و افزایش حداکثری کارکرد ران ها و مفاصل ران ها است در فیزیوتراپی ترکیبی از روش‌های غیرفعال و تمرین‌ها جهت تقویت ساختار عضلانی و حرکت‌های اصلاحی به کار گرفته می‌شود. مدالیته‌های درمانی غیرفعال مانند یخ/ گرما، اولتراسوند و تحریک الکتریکی ، درد و گرفتگی عضلانی را در بیمار مبتلا به آرتروز کاهش می‌دهد. بیمار مبتلا به  آرتروز به کمک انجام تمرین‌های مخصوص روش افزایش انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی را فرامی‌گیرد و بر قدرت عضلات خود می‌افزاید. بیماران نباید از روی آوردن به این درمان نگران باشند، حتی بیماران دچار درد و مشکلات حرکتی نیز از انجام تمرین‌های ایزومتریک سود می‌برند.
• ماساژ و درمان دستی و منیپولیشن : اساس این تکنیک ها که توسط دست انجام می شود نیز تقویت ساختار عضلانی بافت های اطراف مهره ها می گردد.
• لیزر پرتوان : استفاده از لیزر پرتوان پالس موجب افزایش انرژی سلولی و ترمیم بافت های آسیب دیده و جلوگیری از پیشرفت آرتروز می گردد.

درمان های اینترونشنال و یا کمتر تهاجمی (مداخله ای)

اعمال اینترونشنال توسط فوق تخصص درد تحت راهنمایی اشعه ایکس (فلوئوروسکوپی) و یا سونوگرافی در اتاق عمل انجام می گردد.

تزریق های داخل مفصلی

تزریقات داخل مفصلی فاکتورهای رشد یا همان پرولوتراپی (رادیوفرکوئنسی ، اوزون درمانی ، تزریق پی آر پی ، ارتوکین ، سلولهای بنیادی و…) از اقدامات موثر اینترونشنال هستند که موجب توقف پیشرفت پروسه آرتروز و ترمیم بافت های آسیب دیده می شود.